ΗΘΕΛΑ 
......
Πολύ θα ήθελα να περάσει ο χρόνος, 
να μας χάσουν οι μέρες, οι ώρες,
να μείνω- μείνεις αγκάθι στη ψυχή .
Και.. όταν πληρώσει το αντίτιμο η ζωή 
να ξανά βρεθούμε. 
Μα ο ήλιος να σβήσει να έχει χάσει το φως.
Οι μέρες να λιγόστεψουν τις ώρες τους.
Και εγώ λιγόστεψα τα θέλω μου,
τα τσάκισα πια τώρα είναι τα πρέπει,
και τα μπορώ στη καρδιά μου,
πόσο θα ήθελα 
να χαθούν μέσα στο απέραντο
του ορίζοντα και να λάμψουν,
τα μάτια στο ξαφνικό αντίκρισμα.
Μα όχι, τώρα ο χρόνος έσωσε τις μέρες του,
πέρασε η φλόγα και έκανε κάρβουνα τις σκέψεις
κάρβουνα που δεν φωτίζουν πια, 
της νύχτας το σκοτάδι .
Τέλεψαν οι φωτοακτίνες τους.
Έτσι ξεγλιστρώντας θα κυλίσει...
Η ζωή μας και θα χαθεί. 
άσκοπα στο βάθος του χρόνου.....
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
6-2-2016

ΑΡΑΓΕ ΧΡΏΜΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΎ
********* 
Άραγε τι χρώμα να έχουνε οι σκέψεις σου
τι χρώμα οι λογισμοί σου,
πόσο να έχουνε λευκό και πόσο να φωτίζουν.
Είναι το σκόρο τους πολύ; Ίσως να έχουν νύχτα.
Πόση να υπάρχει μοναξιά για να κοιμίζει η σκέψεις.
Να μη ξυπνήσουν, μη φανούν
και αρπάξουν τη ζωή μου,
μη και προ δώσουν τη ματιά απο τη πολλή τη σκέψη
και αλλάξει ρότα ο λογισμός, το όνειρο σκορπίσει.
Και όταν σκορπίσει μη χαθεί και κάψει τι ζωή μου.
Μία ζωή, μία σταλιά που κύλισε στο χρόνο.
Ποιος να νοιαστεί για τη ματιά,
ποιος για δικό σου πόνο.
Όταν υπάρχουνε πουλιά που κελαηδούν στα δάσοι.
Όταν υπάρχει ξαστεριά με χίλια δυο αστέρια.
Τι να προσέξει απο σιμά, το τόσο δα φωτάκι,
μία σταλιά είναι η ζωή, είναι η ζωή μου άκρη.
Είναι μια ανάσα μια πνοή, την έλιωσαν τα λάθει
δώσε φωτιά και προσμονή και κύλισε στο πέρας.
Κράτα και βάστα λησμονιά μη ξεχαστώ στο δρόμο
και αφήσω την υπομονή και λευτερώσω πόνο.
Όχι μη φθείρεις τη ζωή δεν το αξίζει η σκέψη.
Όχι μη φθείρεις τη ψυχή δεν το αξίζει η μοίρα.
Μη φθειρεις τώρα τη πνοή δεν τη αγγίζει αγέρας.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
18/10/2015

ΑΡΑΓΕ ΧΡΏΜΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΎ
********* 
Άραγε τι χρώμα να έχουνε οι σκέψεις σου
τι χρώμα οι λογισμοί σου,
πόσο να έχουνε λευκό και πόσο να φωτίζουν.
Είναι το σκόρο τους πολύ; Ίσως να έχουν νύχτα.
Πόση να υπάρχει μοναξιά για να κοιμίζει η σκέψεις.
Να μη ξυπνήσουν, μη φανούν
και αρπάξουν τη ζωή μου,
μη και προ δώσουν τη ματιά απο τη πολλή τη σκέψη
και αλλάξει ρότα ο λογισμός, το όνειρο σκορπίσει.
Και όταν σκορπίσει μη χαθεί και κάψει τι ζωή μου.
Μία ζωή, μία σταλιά που κύλισε στο χρόνο.
Ποιος να νοιαστεί για τη ματιά,
ποιος για δικό σου πόνο.
Όταν υπάρχουνε πουλιά που κελαηδούν στα δάσοι.
Όταν υπάρχει ξαστεριά με χίλια δυο αστέρια.
Τι να προσέξει απο σιμά, το τόσο δα φωτάκι,
μία σταλιά είναι η ζωή, είναι η ζωή μου άκρη.
Είναι μια ανάσα μια πνοή, την έλιωσαν τα λάθει
δώσε φωτιά και προσμονή και κύλισε στο πέρας.
Κράτα και βάστα λησμονιά μη ξεχαστώ στο δρόμο
και αφήσω την υπομονή και λευτερώσω πόνο.
Όχι μη φθείρεις τη ζωή δεν το αξίζει η σκέψη.
Όχι μη φθείρεις τη ψυχή δεν το αξίζει η μοίρα.
Μη φθειρεις τώρα τη πνοή δεν τη αγγίζει αγέρας.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
18/10/2015

ΜΙΑ ΨΥΧΗ, ΜΙΑ ΕΥΧΗ
****
Μέσα απο τα σύννεφα,
άνθησε το γέλιο σου,
άνθησε, η λησμονιά,
του μυαλού, το θόλωμα.
Έρανε, αστροφεγγιά.
Πέταλα, τριαντάφυλλα,
****
Άνθη απο λεμονιά.
των ανέμων τα κλωνιά.
των Βουνών, οι αστραπές,
στις ψυχές, του σύμπαντος
γέλασαν τα όνειρα,
άστραφταν, τα απόβραδα.
Σκόρπισαν όλα τα πουλιά,
στου ουρανού τα στρώματα,
του καιρού, τα επίπεδα,
στων ανθρώπων τις ψυχές,
στη δικιά μου τις χορδές.
***
Το τραγούδι των καιρών
η φωνή μου τραγουδά,
η ψυχή μου, βάφεται,
η ματιά, βασίλεψε
και το σώμα λύγισε,
σκάλωσε στις φυλλωσιές
και των δέντρων τις δροσιές.
Των Βουών, οι αναπνοές.
***
Οι ματιές πλανήθηκαν,
στο απέραντο κενό
το κενό, των ουρανών.
***
Άνθισαν οι αμυγδαλιές
απ' τις σκέψεις τις γλυκές
απ'τα φτερωτά πουλιά,
ταξιδιάρικα τρελά.
***
Τα λουλούδια στη καρδιά,
και τα χέρια κερασιά,
της ψυχής μου αμυγδαλιές,
του μυαλού ανηφοριές,
και στις άκρες τους εσυ.
***
Μιά ψυχή, μία ευχή
μία απέραντη ζωή.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
10/05/2015

ΠΑΣΧΑΛΙΆ

Καμένες  Ψυχές
****
Κρεμάστηκαν όλες οι ελπίδες,
πάνω απο τ' άκρα των ευχών,
ψυχές, χωρίς  τις ηλιαχτίδες,
μέσα στο σκότος, των καιρών.
****
Μάτια θολά, και δακρυσμένα,
ξεθωριασμένο, έχουν φως.
Λόγια, σιωπές,πάνω στα χείλη,
ματώνουν όλες τις φωνές.
****
Φλούδες, πετάξαν οι ελπίδες
μες του ανέμου την πνοή,
κάηκαν στην φωτιά του ήλιου,
μαζί με κάθε προσμονή.
****
Πάνω στα δέντρα τα αηδόνια,
τραγούδι λένε πια πικρό.
Γκρίζο, του κόσμου η κατάντια,
στο κατακάθι των λιμνών.
Βούρκος, το γάργαρο  νεράκι,
γίνηκε τώρα στις πηγές.
Από τα λόγια των Δαιμόνων,
πως! να ανατείλει ήλιου φως,
εκεί σκοτώνονται οι Αγγέλοι,
που τα φτερά, αιμορραγούν,
εκεί,θεριέψαν τα εγώ μας,
 και έκαψαν όλες οι ψυχές.
***
Ματιές, που αίμα στάζουν
πλέων,
μα το θωρούν, για λησμονιά.
****
Ματιές. κενές, πια διψασμένες,
  για το νεράκι των πηγών.
Νερό, που πλέων δεν υπάρχει
γίνηκε βούρκος των στιγμών,
χάσαν, οι άνθρωποι το πνεύμα
και κάψα, των ονείρων, φως
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
06/05/2015    

ΑΤΈΛΕΙΩΤΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ 
******
Το βράδυ ετούτο, το γλυκό 
ατέλειωτο σκοτάδι.
Του κόσμου, όλες οι πνοές,
στο νου μου καρφωμένες.
Οι σκέψη μου μονολογεί
και τρέχει στους αιθέρες.
Τα ακρογιάλια, που αθέατα
προσμένουν την ελπίδα.
Καρτερικά η προσμονή
αγνάντια, αντικρίζει.
Με επιμονή καρφώθηκαν
οι έγνοιες, του μυαλού μου.
Βυθίστηκαν και έπνιξαν ,
της νιότης τα ακρογιάλια.
Ε πρόβαλε, η επιβολή
στη ζήσης, την ανάσα.
******
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
14/07/2014

ΣΤΕΚΩ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, της ζωής μου.
***
Σιωπηλή στέκει και η αμυγδαλιά
στο πέρας του χειμώνα,
καρτερεί,την άνοιξη,
γι' ρθει.
Ν΄ρθει και να την χαϊδέψει,
το αεράκι, να τη κάνει ν'ανθήσει,
να κοκκινίσει, απο τη ζεστασιά της.
***
Γυμνώνοντας την, απο την παγωνιά
του χειμώνα,
λευκό φόρεμα ν'απλώσει
και να χαρίσει ομορφιά.
***
Είμαι ακόμη στις άκρες μου,
είμαι εκεί που μπαίνουν σε κύκλο,
όλες οι στιγμές της ζωής μου.
Οι εικόνες, μιά,μιά έρχονται,
κάνουν τη εμφάνιση τους
ποιά; να κρατήσω,
ποιά; ν' απορρίψω,
ποιά; ν' αποκρύψω.
***
Ο ανοιξιάτικος άνεμος,
φέρνει την αμυγδαλιά
στο αποκορύφωμα, της ανθοφορίας της.
***
Κλείνουν τα μάτια μου,
ταξιδεύει το μυαλό,
πάνω στα φτερά του ανέμου.
Περνούν στιγμές,ανέγγιχτες,
απο τη σκέψη μου.
***
Ηρεμία.
Αναβλύζουν, χιλιάδες σκέψεις
και συναισθήματα.
Είναι η ζωή που φεύγει,
τα φίλμ, του μυαλού,
άλλα ξεθωριασμένα
και άλλα όχι.
***
Η αμυγδαλιά πλέων στο κήπο,
είναι γεμάτη ανθούς και ευωδιές,
τρελαίνει, όλη τη πλάση.
Άνοιξη, στο κήπο,
όλα είναι ηλιόλουστα.
Απομονώνω, τις σκέψεις μου,
τις στιγμές, της ζωής μου,
τις χωρίζω.
Εισχωρώ,ξαναμπαίνω, σε όλες,
ξέχωρα, να τις ξαναζήσω,
να δω, αν είναι, τα κομμάτια μου.
Τι, είναι σωστά
και τι, λάθος.
***
Ήρθε η ώρα, ν' ανθίσουν όλες
οι στιγμές στο μυαλό μου,
να φέρουν καρπούς.
***
Ο άνεμος, μου χαϊδεύει το πρόσωπο,
ανάσανα βαθιά, λες και θέλω,
να ρουφήξω,όλη την άνοιξη,
να τη κάνω ένα με τις σκέψεις μου.
***
Ζωή μικρή, ελάχιστη, ζωή
στο σύμπαν.
Ζωή γλυκιά και μυρωδάτη,
όπως οι ανθοί της αμυγδαλιάς,
όπως το αεράκι της άνοιξης,
δροσερό,να χαϊδεύει,το δέρμα,
τη σκέψη μου.
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, τις ζωής μου.
Στέκω και κρατώ, τα σχοινιά,
του μυαλού, και της σκέψης μου.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
21/03/2015