ΣΤΕΚΩ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, της ζωής μου.
***
Σιωπηλή στέκει και η αμυγδαλιά
στο πέρας του χειμώνα,
καρτερεί,την άνοιξη,
γι' ρθει.
Ν΄ρθει και να την χαϊδέψει,
το αεράκι, να τη κάνει ν'ανθήσει,
να κοκκινίσει, απο τη ζεστασιά της.
***
Γυμνώνοντας την, απο την παγωνιά
του χειμώνα,
λευκό φόρεμα ν'απλώσει
και να χαρίσει ομορφιά.
***
Είμαι ακόμη στις άκρες μου,
είμαι εκεί που μπαίνουν σε κύκλο,
όλες οι στιγμές της ζωής μου.
Οι εικόνες, μιά,μιά έρχονται,
κάνουν τη εμφάνιση τους
ποιά; να κρατήσω,
ποιά; ν' απορρίψω,
ποιά; ν' αποκρύψω.
***
Ο ανοιξιάτικος άνεμος,
φέρνει την αμυγδαλιά
στο αποκορύφωμα, της ανθοφορίας της.
***
Κλείνουν τα μάτια μου,
ταξιδεύει το μυαλό,
πάνω στα φτερά του ανέμου.
Περνούν στιγμές,ανέγγιχτες,
απο τη σκέψη μου.
***
Ηρεμία.
Αναβλύζουν, χιλιάδες σκέψεις
και συναισθήματα.
Είναι η ζωή που φεύγει,
τα φίλμ, του μυαλού,
άλλα ξεθωριασμένα
και άλλα όχι.
***
Η αμυγδαλιά πλέων στο κήπο,
είναι γεμάτη ανθούς και ευωδιές,
τρελαίνει, όλη τη πλάση.
Άνοιξη, στο κήπο,
όλα είναι ηλιόλουστα.
Απομονώνω, τις σκέψεις μου,
τις στιγμές, της ζωής μου,
τις χωρίζω.
Εισχωρώ,ξαναμπαίνω, σε όλες,
ξέχωρα, να τις ξαναζήσω,
να δω, αν είναι, τα κομμάτια μου.
Τι, είναι σωστά
και τι, λάθος.
***
Ήρθε η ώρα, ν' ανθίσουν όλες
οι στιγμές στο μυαλό μου,
να φέρουν καρπούς.
***
Ο άνεμος, μου χαϊδεύει το πρόσωπο,
ανάσανα βαθιά, λες και θέλω,
να ρουφήξω,όλη την άνοιξη,
να τη κάνω ένα με τις σκέψεις μου.
***
Ζωή μικρή, ελάχιστη, ζωή
στο σύμπαν.
Ζωή γλυκιά και μυρωδάτη,
όπως οι ανθοί της αμυγδαλιάς,
όπως το αεράκι της άνοιξης,
δροσερό,να χαϊδεύει,το δέρμα,
τη σκέψη μου.
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, τις ζωής μου.
Στέκω και κρατώ, τα σχοινιά,
του μυαλού, και της σκέψης μου.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
21/03/2015