ΑΡΑΓΕ ΧΡΏΜΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΎ
********* 
Άραγε τι χρώμα να έχουνε οι σκέψεις σου
τι χρώμα οι λογισμοί σου,
πόσο να έχουνε λευκό και πόσο να φωτίζουν.
Είναι το σκόρο τους πολύ; Ίσως να έχουν νύχτα.
Πόση να υπάρχει μοναξιά για να κοιμίζει η σκέψεις.
Να μη ξυπνήσουν, μη φανούν
και αρπάξουν τη ζωή μου,
μη και προ δώσουν τη ματιά απο τη πολλή τη σκέψη
και αλλάξει ρότα ο λογισμός, το όνειρο σκορπίσει.
Και όταν σκορπίσει μη χαθεί και κάψει τι ζωή μου.
Μία ζωή, μία σταλιά που κύλισε στο χρόνο.
Ποιος να νοιαστεί για τη ματιά,
ποιος για δικό σου πόνο.
Όταν υπάρχουνε πουλιά που κελαηδούν στα δάσοι.
Όταν υπάρχει ξαστεριά με χίλια δυο αστέρια.
Τι να προσέξει απο σιμά, το τόσο δα φωτάκι,
μία σταλιά είναι η ζωή, είναι η ζωή μου άκρη.
Είναι μια ανάσα μια πνοή, την έλιωσαν τα λάθει
δώσε φωτιά και προσμονή και κύλισε στο πέρας.
Κράτα και βάστα λησμονιά μη ξεχαστώ στο δρόμο
και αφήσω την υπομονή και λευτερώσω πόνο.
Όχι μη φθείρεις τη ζωή δεν το αξίζει η σκέψη.
Όχι μη φθείρεις τη ψυχή δεν το αξίζει η μοίρα.
Μη φθειρεις τώρα τη πνοή δεν τη αγγίζει αγέρας.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
18/10/2015

ΑΡΑΓΕ ΧΡΏΜΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΎ
********* 
Άραγε τι χρώμα να έχουνε οι σκέψεις σου
τι χρώμα οι λογισμοί σου,
πόσο να έχουνε λευκό και πόσο να φωτίζουν.
Είναι το σκόρο τους πολύ; Ίσως να έχουν νύχτα.
Πόση να υπάρχει μοναξιά για να κοιμίζει η σκέψεις.
Να μη ξυπνήσουν, μη φανούν
και αρπάξουν τη ζωή μου,
μη και προ δώσουν τη ματιά απο τη πολλή τη σκέψη
και αλλάξει ρότα ο λογισμός, το όνειρο σκορπίσει.
Και όταν σκορπίσει μη χαθεί και κάψει τι ζωή μου.
Μία ζωή, μία σταλιά που κύλισε στο χρόνο.
Ποιος να νοιαστεί για τη ματιά,
ποιος για δικό σου πόνο.
Όταν υπάρχουνε πουλιά που κελαηδούν στα δάσοι.
Όταν υπάρχει ξαστεριά με χίλια δυο αστέρια.
Τι να προσέξει απο σιμά, το τόσο δα φωτάκι,
μία σταλιά είναι η ζωή, είναι η ζωή μου άκρη.
Είναι μια ανάσα μια πνοή, την έλιωσαν τα λάθει
δώσε φωτιά και προσμονή και κύλισε στο πέρας.
Κράτα και βάστα λησμονιά μη ξεχαστώ στο δρόμο
και αφήσω την υπομονή και λευτερώσω πόνο.
Όχι μη φθείρεις τη ζωή δεν το αξίζει η σκέψη.
Όχι μη φθείρεις τη ψυχή δεν το αξίζει η μοίρα.
Μη φθειρεις τώρα τη πνοή δεν τη αγγίζει αγέρας.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
18/10/2015

ΜΙΑ ΨΥΧΗ, ΜΙΑ ΕΥΧΗ
****
Μέσα απο τα σύννεφα,
άνθησε το γέλιο σου,
άνθησε, η λησμονιά,
του μυαλού, το θόλωμα.
Έρανε, αστροφεγγιά.
Πέταλα, τριαντάφυλλα,
****
Άνθη απο λεμονιά.
των ανέμων τα κλωνιά.
των Βουνών, οι αστραπές,
στις ψυχές, του σύμπαντος
γέλασαν τα όνειρα,
άστραφταν, τα απόβραδα.
Σκόρπισαν όλα τα πουλιά,
στου ουρανού τα στρώματα,
του καιρού, τα επίπεδα,
στων ανθρώπων τις ψυχές,
στη δικιά μου τις χορδές.
***
Το τραγούδι των καιρών
η φωνή μου τραγουδά,
η ψυχή μου, βάφεται,
η ματιά, βασίλεψε
και το σώμα λύγισε,
σκάλωσε στις φυλλωσιές
και των δέντρων τις δροσιές.
Των Βουών, οι αναπνοές.
***
Οι ματιές πλανήθηκαν,
στο απέραντο κενό
το κενό, των ουρανών.
***
Άνθισαν οι αμυγδαλιές
απ' τις σκέψεις τις γλυκές
απ'τα φτερωτά πουλιά,
ταξιδιάρικα τρελά.
***
Τα λουλούδια στη καρδιά,
και τα χέρια κερασιά,
της ψυχής μου αμυγδαλιές,
του μυαλού ανηφοριές,
και στις άκρες τους εσυ.
***
Μιά ψυχή, μία ευχή
μία απέραντη ζωή.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
10/05/2015

ΠΑΣΧΑΛΙΆ

Καμένες  Ψυχές
****
Κρεμάστηκαν όλες οι ελπίδες,
πάνω απο τ' άκρα των ευχών,
ψυχές, χωρίς  τις ηλιαχτίδες,
μέσα στο σκότος, των καιρών.
****
Μάτια θολά, και δακρυσμένα,
ξεθωριασμένο, έχουν φως.
Λόγια, σιωπές,πάνω στα χείλη,
ματώνουν όλες τις φωνές.
****
Φλούδες, πετάξαν οι ελπίδες
μες του ανέμου την πνοή,
κάηκαν στην φωτιά του ήλιου,
μαζί με κάθε προσμονή.
****
Πάνω στα δέντρα τα αηδόνια,
τραγούδι λένε πια πικρό.
Γκρίζο, του κόσμου η κατάντια,
στο κατακάθι των λιμνών.
Βούρκος, το γάργαρο  νεράκι,
γίνηκε τώρα στις πηγές.
Από τα λόγια των Δαιμόνων,
πως! να ανατείλει ήλιου φως,
εκεί σκοτώνονται οι Αγγέλοι,
που τα φτερά, αιμορραγούν,
εκεί,θεριέψαν τα εγώ μας,
 και έκαψαν όλες οι ψυχές.
***
Ματιές, που αίμα στάζουν
πλέων,
μα το θωρούν, για λησμονιά.
****
Ματιές. κενές, πια διψασμένες,
  για το νεράκι των πηγών.
Νερό, που πλέων δεν υπάρχει
γίνηκε βούρκος των στιγμών,
χάσαν, οι άνθρωποι το πνεύμα
και κάψα, των ονείρων, φως
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
06/05/2015    

ΑΤΈΛΕΙΩΤΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ 
******
Το βράδυ ετούτο, το γλυκό 
ατέλειωτο σκοτάδι.
Του κόσμου, όλες οι πνοές,
στο νου μου καρφωμένες.
Οι σκέψη μου μονολογεί
και τρέχει στους αιθέρες.
Τα ακρογιάλια, που αθέατα
προσμένουν την ελπίδα.
Καρτερικά η προσμονή
αγνάντια, αντικρίζει.
Με επιμονή καρφώθηκαν
οι έγνοιες, του μυαλού μου.
Βυθίστηκαν και έπνιξαν ,
της νιότης τα ακρογιάλια.
Ε πρόβαλε, η επιβολή
στη ζήσης, την ανάσα.
******
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
14/07/2014

ΣΤΕΚΩ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, της ζωής μου.
***
Σιωπηλή στέκει και η αμυγδαλιά
στο πέρας του χειμώνα,
καρτερεί,την άνοιξη,
γι' ρθει.
Ν΄ρθει και να την χαϊδέψει,
το αεράκι, να τη κάνει ν'ανθήσει,
να κοκκινίσει, απο τη ζεστασιά της.
***
Γυμνώνοντας την, απο την παγωνιά
του χειμώνα,
λευκό φόρεμα ν'απλώσει
και να χαρίσει ομορφιά.
***
Είμαι ακόμη στις άκρες μου,
είμαι εκεί που μπαίνουν σε κύκλο,
όλες οι στιγμές της ζωής μου.
Οι εικόνες, μιά,μιά έρχονται,
κάνουν τη εμφάνιση τους
ποιά; να κρατήσω,
ποιά; ν' απορρίψω,
ποιά; ν' αποκρύψω.
***
Ο ανοιξιάτικος άνεμος,
φέρνει την αμυγδαλιά
στο αποκορύφωμα, της ανθοφορίας της.
***
Κλείνουν τα μάτια μου,
ταξιδεύει το μυαλό,
πάνω στα φτερά του ανέμου.
Περνούν στιγμές,ανέγγιχτες,
απο τη σκέψη μου.
***
Ηρεμία.
Αναβλύζουν, χιλιάδες σκέψεις
και συναισθήματα.
Είναι η ζωή που φεύγει,
τα φίλμ, του μυαλού,
άλλα ξεθωριασμένα
και άλλα όχι.
***
Η αμυγδαλιά πλέων στο κήπο,
είναι γεμάτη ανθούς και ευωδιές,
τρελαίνει, όλη τη πλάση.
Άνοιξη, στο κήπο,
όλα είναι ηλιόλουστα.
Απομονώνω, τις σκέψεις μου,
τις στιγμές, της ζωής μου,
τις χωρίζω.
Εισχωρώ,ξαναμπαίνω, σε όλες,
ξέχωρα, να τις ξαναζήσω,
να δω, αν είναι, τα κομμάτια μου.
Τι, είναι σωστά
και τι, λάθος.
***
Ήρθε η ώρα, ν' ανθίσουν όλες
οι στιγμές στο μυαλό μου,
να φέρουν καρπούς.
***
Ο άνεμος, μου χαϊδεύει το πρόσωπο,
ανάσανα βαθιά, λες και θέλω,
να ρουφήξω,όλη την άνοιξη,
να τη κάνω ένα με τις σκέψεις μου.
***
Ζωή μικρή, ελάχιστη, ζωή
στο σύμπαν.
Ζωή γλυκιά και μυρωδάτη,
όπως οι ανθοί της αμυγδαλιάς,
όπως το αεράκι της άνοιξης,
δροσερό,να χαϊδεύει,το δέρμα,
τη σκέψη μου.
***
Στέκω σιωπηλή στις άκρες μου,
στις άκρες, τις ζωής μου.
Στέκω και κρατώ, τα σχοινιά,
του μυαλού, και της σκέψης μου.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
21/03/2015

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΑΤΗΦΟΡΑ
***
Η ζωή μου μια κατηφόρα,
με πολλούς γκρεμούς.
Γκρεμούς, χαράδρες,
με βράχια κοφτερά.
***
Ήρθες στη ζωή μου
και πέταξαν τα όνειρα,
με τρόπο ασυμβίβαστο,
και απόλυτο.
***
Έτσι που φεύγει ο ουρανός,
απο τα μάτια μου.
Ταξίδι κάνω μαζί του.
***
Φεύγω απο τη στασιμότητα σου
που καθήλωσε τη καρδιά μου,
τη κάρφωσε, στους βράχους.
Άπειρο το χάος του μυαλού.
***
Μα η ώρα ήρθε.
Ήρθε, η ώρα του μετά.
Ζω, μετά από πολλές πληγές,
που μ' έσμπρωξες
και χάθηκα στο χάος τους.
***
Κάρφωσα, τη καρδιά μου.
Στα χέρια σου, η σκέψη μου,
Η σκέψη σου,με βοήθησε
να καρφώσω τα θέλω μου.
Και στην καρδιά μου,
πόνος γλυκός,
απο τα δικά σου χέρια,
επώδυνος, κυριεύει
το σώμα τη ψυχή.
***
Και ο πόνος γίνηκε,
ποτάμι στη ζωή μου.
Μα ο πόνος είναι αβάσταχτος,
στη καρδιά μου,
που ταυτίζεται μαζί της.
***
Δεν αισθάνομαι των πόνο πλέων,
μούδιασαν πια τα λόγια σου,
ναρκωτικό, στη σκέψη μου.
***
Σκέψη θολή, τώρα πια,
παγερή,αδιάφορη,
συναίτια,γίνηκαν όλα.
Τα λόγια που την απόκαμαν,
την έθισαν, τη βύθισαν,
αναγκάζοντας τη να πέφτει,
όλο και πιο πολύ,στις χαράδρες,
τους βράχους, στης ζωής μου.
Στους βράχους, που εσύ
Την γκρέμισες.
***
Ευχαριστώ για τις πληγές,
πνοές, ανάσες.
Φτεροκοπούν στη καρδιά,
του πόνου τα αναφιλητά.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
24/02/2015

ΕΡΩΤΗΣΗ :
*Ποτέ δεν κατάλαβα, 
πως ένας άνθρωπος δεν δίνει, 
έστω και λίγο ψυχή που του περισσεύει,
στους δίπλα, ΓΙΑΤΙ;
ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΕΡΔΟΣ ΕΙΝΑΙ

*********************************

ΙΔΑΝΙΚΗ *ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ
******
Έχω, στο κήπο μου, ζωές,
ψυχές, που είναι φίλοι.
Έχω στην ζήση μου πνοές,
που περνούν από το δείλι.
****
Δίνω πνοές, παίρνω ζωή,
στους δρόμους, του μυαλού μου,
δίνω ψυχή, παίρνω πνοή,
των αδερφών καντήλι.
****
Έχω στο κήπο, μια ροδιά,,
με ρόδια φορτωμένη,
είναι γεμάτη με πουλιά,
των φίλων μου καντήλι,
είναι γεμάτη με χαρά,
ψυχής μου, το λιοπύρι.
Δίνω νεράκι στην ροδιά,
ποτίζω, τους καρπούς της,
να έρθουν να φάνε τα πουλιά,
στης νιότης μου το δείλι.
Να δώσω, κόκκινη θωριά,
στον φίλων μου τα χείλη.
****
Έχω στον κήπο μου ροδιά,
η καρδία μου, γίνηκε ρίζα,
πήραν τσεκούρι, στα φτερά,
των φίλων μου τα χέρια.
Βάλαν, τσεκούρι στα κλαδιά,
και κάψανε, τις λέξεις.
****
Είχα στον κήπο μου ροδιά,
που πέθανε το δείλι.
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
04/10/2014

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ
******
Διψασμένη, αναπνοή μου,
μέσα στου κόσμου τις σταθερότητες.
Η ζωή μου, διαγράφεται αμφίβολη,
στο φάσμα της ουτοπίας, των ψυχών.
Οι πορεία του πνεύματός, οι ουλές, 
που αφήνει, στη γη, πικρές, 
στάλες απο το κρασί, που επιβάλετε 
στο ποτήρι μου.
Στο ποτήρι,το κρασί θολώνει,
απο τα υπαρκτά των ανθρώπων 
θέλω, πρέπει, είναι σωστό, 
είναι; σωστό;..... 
Περιοχές του μυαλού μου
που σκοτείνιασαν απ΄όλα
του κόσμου τις σταθερότητες.
Η πορεία μου μοναχική, και άλλη.
Τα εγκώμια, καρφιά μέσα
στου μυαλού τα απόκρυφα.
Διαφορετικός ο κόσμος μου, πάντα
δεν μετακινούμε, ποτέ ούτε βήμα
στις σταθερές μου έννοιες,
αυτές,που χαρακτηρίζουν
τη ματιά, τη ζωή μου.
Αναρχική ψυχή, και πάντα μόνη.
******
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
19/03/2015
Anarchist SOUL AND MONASTERY
******
Thirsty, my breath,
Within the world of stabilities.
My life, deleted questionable
spectrum of utopia, of souls.
The path of the spirit, the scars,
leaves, earth, bitter,
drops of wine, which impose
My glass.
In the glass, the wine becomes cloudy,
by the existent human
I should, right,
is? right? .....
Areas of My Mind
that darkened citiless
the stabilities of the world.
My lonely path, and another.
The eulogies, nails through
stou mind the esoteric.
Differently my world, always
we did not move, nor ever step
my fixed notions,
those which characterize
the look, my life.
Anarchist soul, and always alone.
******
LITSA KYPRAIOU P.P.K.
03/19/2015

ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ Ο ΠΟΝΟΣ

****

Έσταξε, περίσσεψε, ο πόνος 

απο των ματιών τις γρίλιες.

Στάλαξε, κύλισε στο διάβα,

στου ποταμού την ροή το θάμα.

****

Έσταξε, περίσσεψε, ο πόνος

στου ποταμού το ταξίδεψε το κύμα,

ξέπλυνε της καρδιάς το αίμα.

Χλομά τώρα κείτονται στο ρέμα.

****

Το χέρια ποια ακούμπησαν στο χώμα,

πνοή, βαριά ακούγεται ακόμα.

****

Μάτια θολά πλανιέστε ατάραχα,

στου ουρανού το σώμα.

****

Λέξεις φτερά που χάθηκαν στο γιόμα.

Αστέρια που ζήσανε

στου φεγγαριού το στρώμα.

****

ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.

10/03/2014

ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΑ *

Δροσοσταλιά στα μάτια σου 

το δάκρυ που κυλάει.

Κυλά και φτάνει στην καρδιά

απλώνει και την λούζει.

***

Μοσχοβολούν τα γιασεμιά 

που είναι φυλαγμένα 

βάλσαμο γίνετε η σταλιά,

ανθίζουν ε τα κρίνα, 

χρώματα κεντούνε τα πουλιά,

τις άνοιξης λουλούδια.

***

Κόκκινα, πράσινα, λευκά,

πλημμύρα στα ουράνια.

Είναι οι νότες του αηδονιού

που εκφράζουν την καρδιά σου.

***

Τι χρώμα έχει η λησμονιά

που έβαψε το νου σου.

Τι χρώμα έχει ο πόνο σου 

που χάθηκε και πάει.

Είναι το χρώμα του καημού, 

το γκρίζο της ψυχής σου. 

Είναι το χρώμα που σβήσε, 

με χρώμα απ΄την ματιά σου.

Είναι το χρώμα που έβαψε

με γέλιο την θωριά σου.

***

Μια αγκαλιά τα λόγια σου 

που μέσα έχει αγάπη.

Ν ρθω να κλέψω το μουντό 

το γκρίζο της καρδιά σου.

Να δώσω αίμα και ψυχή 

να φύγουν να χαθούν ε.

Να γίνουν όλα μια ζωή 

και στα ουράνια φτάνουν.

***

Να ξεκινήσουμε μαζί, 

στου φεγγαριού την λάμψη.

Βλέμμα αντίκρυ να θωρώ, 

η αλήθεια να προβάλει.

Ανάσα την ανασαιμιά 

να ενώσουν τις ανάσες.

*****

ΛΙΤΣΑ* ΚΥΠΡΑΙΟΥ* Π.Π.Κ.

04/12/2013

ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ* ΚΑΡΥΔΟΤΣΟΥΦΛΑ*
****
Βαρκούλες καρυδότσουφλα,
στα κύματα αρμενίζουν.
Μέσα στον ίσκιο, του βουνού,
Του Πέλαου τα βάθη.
****
Στέκω, στη άκρη  του μυαλού,
και βλέπω το βυθό μου,
στέκω στην του καιρού,
τραγούδι των  σειρήνων.
****

Ανεμοδαρμένη η ξεγνοιασιά,
στου γλάρου τις φτερούγες,
πλέκει, του ανέμου, τα σχοινιά,
του ήλιου τις αχτίνες.
****
Πως να πετάξεις, μοναξιά
και θα πνιγείς στα βάθη,
εκεί που χάνετε το φως,
και λάμπει, η ψυχή μου.
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
10/02/2015

Τα μάτια μας δείχνουν πάντα, ότι πραγματικά σκεφτόμαστε.ότι αισθανόμαστε.
Φανερώνουν την αλήθεια μας, μας και την πραγματική μας σκέψη και διάθεση.
Το ψέμα μας και την ασκήμια της ψυχής μας, είναι το παράθυρο στους κόσμους της καρδιάς 
Δεν γίνεται να υποκριθούν, ποτέ.
Πάντα είναι η δίοδος για το πνεύμα, δείχνουν, την ελευθερία του πνεύματος εκφράζουν όλες τις πτυχές της προσωπικότητας μας αν κανείς μπορεί να τα διαβάζει σωστά. 
Αυτό ξεδιπλώνουν όλες τις πτυχές μας, και μας προδίδουν όταν κοιτάμε. 
ΛΙΤΣΑ  ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
31/09/2014

Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ
***
Έδιωξα και ξανά έδιωξα την σκέψη μου,
την απόκοψα απο την πραγματικότητα,
τσαλάκωσα τη καρδιά, το νού μου,
μα αυτή πάλι γύρισε και ξανά γύρισε.
δεν άφησε λεπτό να περάσει,
που να μη δουλέψει, να μη σκέφτεται.
***
Τα προσχήματα της
δεν τα λαμβάνω υπόψιν μου
και την ξανά διώχνω,
μα η επανάληψη, ίδια είναι
πάλι εκεί στην θέση της.
***
Δεν αρκεί να την διώξω μόνο
πρέπει να την σβήσω, τελείως,
η αυταπάρνηση η δικιά μου,
είναι φτερό στον άνεμο που πετά
και χάνετε και η σκέψη ξανά γυρνά.
***
Αντέχω, κάθε σκέψη, που αντανακλά
με πράξεις μου.
Μου βασανίζουν την ζωή.
Κουρελιασμένος κατάντησε ο μανδύας
της ψυχής μου.
Η γύμνια της όμως δεν φαίνεται
την καλύπτουν οι αντοχές μου.
***
Μεγάλη, η απόφαση απο τις αντοχές.
Το να μπορείς να αντέξεις.
Η θέληση, τα πάντα, υπερισχύσει,
Και έτσι όλα είναι στο δρόμο τους.
αποδέχεσαι..... η οχι.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
24/02/2014

ΠΕΘΑΊΝΕΙ Η ΒΡΑΔΙΆ 
***
Ω! ηρεμία ψυχής,
της νύχτας σιωπή,
που φθάνει,
στο τέλος.
***
Πνοή του θανάτου,
της μέρας βραδιά,
που τώρα σιωπάς.
***
Κυλάει η βραδιά
και είναι ερημία
βραδιά σιγαλιά,
των άστρων φωτιά,
που φέρνει ματιά.
***
Κυλά η σιωπή
και είναι μοναχή
στον κόσμο βουβή,
βραδιά πια χλωμή.
***
Περνά η βραδιά,
θα έρθει η φωτιά
του ήλιου η ματιά,
γεννά, η σιωπή
του κόσμου την πνοή.
***
Και γίνηκε φως
να λάμψει η ζωή,
της μέρας πνοή.
***
Τ' αηδόνια λαλούν
το σύμπαν υμνούν.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
21/04/2014

ΚΑΘΑΡΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΦΛΟΓΑΣ ΓΙΟΜΑ 
***
Καθάριος ουρανός και φλόγας γιόμα,
μες τη σιγαλιά του αγέρα.
***
Γλυκό χάδι, του ήλιου,
απάνεμο λιμάνι.
Φωτιά του, το φως τη λάμψη,
της ψυχής μου.
***
Θα προβάλει, η ακρογιαλιά,
καθάρια νερά.
Στου ουρανού την αγκαλιά,
φωτιά της πνοής μου τα λημέρια.
***
Στης άκρες των χειλιών,
της φλόγας χρώμα,
να κάψει τη πνοή,
ανάσες άκρη.
Ματιές που πλημμυρίζουν
απο αγάπη.
Ξέχειλα, της καρδιάς
τα δώρα.
***
Λουλούδια του αγρού
στο ακρογιάλι,
πουλιά, μονάχα
στου ουρανού το χάρτη
ψυχές,που περιμένουν
λίγο χάδι
ματιές που για να
σμίγουν, έχουν δάκρυ.
***
Καθάριος ουρανός,
της νιότης γιόμα.
Ψυχή, που θα ματώσει,
απο το αγκάθι.
Τριανταφυλλιάς, πνοές,
μες την ψυχή μου.
Τα δώρα σ' εκείνους
που θα θελήσουν την αγάπη.
***
Στης άκρες των χειλιών,
η φλόγα χρώμα,
κόκκινο κερασιάς
και αίμα στο ποτήρι,
δάκρυ φωτεινό
στου ουρανού το γιόμα.
Αγάπη, στη καρδιά
για να φωλιάσει.
********
Καθάριο στου ουρανού
και φλόγας γιόμα.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
25/11/2014

Στοιχειωμένη *νυχτιά 
****************
Ήρθε, το απόβραδο,
επίσκεψη, ηγέτη, της ζωής μου.
Ήρθε, τη νύχτας το στοιχειό,
και θρόνιασε στην ψυχή μου.
***
Πόσο θαμπά, πόσο αυστηρά,
επέβαλε την γνώμη.
Είναι η νυχτιά μια μαχαιριά
και κόβει την ανάσα,
ήρθε της νύχτα το στοιχειό
και κρύφτηκαν τ' άστρα,
άθλια μένει η ψυχή,
στο απάνεμο το βράδυ.
***
Μία πνοή μία καρδιά
και πέρασε το βράδυ,
φεύγει και πάει η πνοή,
στου αυγερινού την όψη.
***
Μάτια, ορθάνοιχτα υγρά,
που καρτερούν των ήλιο,
ρόδινη, η αυγή στον ουρανό,
η μέρα ανατέλλει.
Ρόδινη βάφει την ζωή
και στάζει το κρασί της.
***
Κόκκινη, τη ψυχή
που μάτωσε τις νύχτες,
φεύγει, πετάει ως πουλί
στου ουρανού, την λάμψη.
***
Είναι τις νύχτες,
που στοιχειό,
πλανιέται η ψυχή μου.
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
08/12/2014

ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ Β΄ *
***
Ήρθε την νύχτα, στο σκοτάδι,
πλημμύρισε την σκέψη μου,
το δωμάτιο,το είναι μου, τα πάντα.
Τα νερά της βροχής,
χαράκωσαν την καρδιά,
τα δάκρυα χαράκωσαν,
το πρόσωπό μου,
στάλαξε πια, απόκαμε η ψυχή.
Άνοιξε η πόρτα, της σκέψης μου.
Ήρθε, εκείνη, η φίλη μου,
ήρθε , η μοναξιά μου, καλόστη.
Έλα , έλα, μη στέκεις
εκεί παράμερα,
έλα, να μοιραστούμε, το σκοτάδι,
κάθισε, να μπλέξουμε τις σκέψεις μας.
Μπας και ζεσταθεί, η καρδιά.
Άναψε, άναψε την ματιά σου,
δες, το φως που έρχεται,
απο το πλημμυρισμένο σκοτάδι.
Είναι η ελπίδα,
μη, μη, φεύγεις, στάσου,
στάσου να νιώσεις, τη λάμψη,
που θα ανάψει, την ψυχή μας.
Κάθισε, κάθισε παρέα,
να ακουμπήσεις, να ακουμπήσω,
την ματιά, ίσως ποιος ξέρει.
Ίσως αστράψει, το διάβα.
Ίσως να ξεφύγει τελικά η ψυχή.
Κάθισε,κάθισε, μοναξιά μου,
δίπλα μου να λάμψει, το νου μου
και η καρδιά μου,
να γίνουν δυό οι μοναξιές.
Άσε, άφησε να ταξιδέψει,
μέσα στην νύχτα,
ν' ανταμώσουν με άλλες μοναξιές.
Και εσύ μοναξιά μου,εκεί, οδηγός
της ζωής μου, εκεί να στέκεις,
δίπλα μου.
Μη, μη, μ' εγκαταλείψεις ποτέ,
κράτα με δίπλα σου.
Ίσως δύο μοναξιές,
να ματώνουν λιγότερο την ζωή
Ίσως δύο μοναξιές,
να πονούν ελάχιστα στον κόσμο.
Ίσως δύο μοναξιές,
να νιώθουν περισσότερα,
απο των κόσμο.
Αυτόν των κόσμο,
 που καθιστά,
τις ψυχές, πάντα μόνες.
Γιατί, κάποιες ψυχές,
είναι αλλόκοτες,
για τη σκέψη του κόσμου.
'Ισως, αυτές οι ψυχές είναι,
οι μοναξιές του κόσμου,
που σκοτείνιασε, των ήλιο,
το φως, της σκέψης.
Έλα,έλα μοναξιά μου,
να λάμψεις, στην σκέψεις μου.
Να γίνουν δύο οι σκέψεις.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
30/11/2014

Αταίριαστα Κομμάτια μου. Α'
****
Όλα, τα παράταιρα κομμάτια της ψυχής μου,
όλες οι παρενθέσεις,της ζωής μου,
σε μια άκρη του μυαλού μου, στοιβαγμένες.
****
Στοίβες, η μιά πάνω στην άλλη,
αλλοπρόσαλλη σκέψη, πουλί τρομαγμένο,
από το σκληρό άγγιγμα, του χρόνου.
Πουλί τρομαγμένο, από την πίκρα,
που το πότισαν, εισχώρησε
στα βάθη του είναι μου,
η σκέψη το βλέμμα.
****
Πως να γεμίσω τα κενά της ζωής μου,
έδωσα, τα περίσσια έμεινα κενή.
Που να βρω ήλιο, να φωτίσει,
το δρόμο του μυαλού μου.
Που να βρω φεγγάρια,
για λύχνο, στης νύχτα την παγωνιά.
****
Ζωή, απλωμένη, στο σκοτάδι του κόσμου,
ζωή που σβήνει στο χάραμα,
με την ανατολή των ημερών.
****
Περισυλλογή, ηρεμία,πλέων.
Στο σύμπαν κατακάθισε, η ζωή,
στο αντίκρισμα της πίκρας.
Πίκρα, άνοστη, άγευστη.
****
Όλα τα κομμάτια μου,
τα περίσσια, αταίριαστα,
στο μυαλό μου ταξιδεύουν
περιπλανιούνται.
****
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
23/07/2014

ΑΚΡΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
***
Περπάτησα στης άκρες, 
του πουθενά.
Βάδισα στη μέση, του τότε 
του τώρα και του μετά.
Διέσχισα, το παρελθόν
και διαβαίνοντας το παρών,
περπάτησα στα σοκάκια
απο το μέλλων.
***
Γαντζώθηκα, απο τα σύννεφα
του ουρανού, ταξίδεψα, περιπλανήθηκα,
σύρθηκα και μάτωσα.
Πληγώθηκα, στο πέρασμα μου,
απο τον κόσμο αυτό.
που 'γδαρε, την ψυχή μου,
την κομμάτιασαν.
Κομμάτιασαν, την σάρκα
της καρδιάς μου.
***
Κομμάτι, κομμάτι, το περιμάζεψα
το έραψα, παίρνοντας, κλωστή,
απο τα νήματα της αβύσσου,
απο το απέραντο κενό,
εκεί που πλέουν, οι ελπίδες.
Ένωσα όλα τα κομμάτια της,
όλες οι ουλές της καρδιάς,
που απόμειναν, γίνηκαν
μιά ανάσα παρηγοριάς.
Κάθε χαράκωμα της
και μιά ελπίδα,
που θρόνιασε στην σκέψη μου,
διαφεντεύωντας την ζωή μου.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
18/12/2014

ΒΥΣΣΙΝΙΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ
****
Βυσσινιές τριανταφυλλιές, 
ευωδιάζουν στον κήπο.
Μικρο αηδόνι η υπομονή.
Το τραγούδι στο πέρασμα της μέρας,ο ήλιος ε βασίλεψε.
Βυσσινιές τριανταφυλλιές, στο ρόδινο φεγγάρι.
Αγναντεύω τον ορίζονταν, που αργοπεθαίνει ο ήλιος.
Βυσσινιές τριανταφυλλιές που τρυπούν της καρδιάς τα φύλλα.
Σταλάζει το αίμα στις ρίζες τις βάφει.
Χείλη τριανταφυλλένια, ροδαλά,
φίλημα στου ουρανού το δείλι,
ακούμπησα στου φεγγαριού την άκρη.
Βυσσινιές τριανταφυλλιές, που βάφτηκαν με το χρώμα της ζωής μου.
Στερεύοντας την ανάσα απο το τρύπημα, ρουφώντας την ζωντάνια.
Τραγουδώντας το χρώμα της νιότης μου. 
**
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ
** Π.Π.Κ.
14/02/2014