Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΑΤΗΦΟΡΑ
***
Η ζωή μου μια κατηφόρα,
με πολλούς γκρεμούς.
Γκρεμούς, χαράδρες,
με βράχια κοφτερά.
***
Ήρθες στη ζωή μου
και πέταξαν τα όνειρα,
με τρόπο ασυμβίβαστο,
και απόλυτο.
***
Έτσι που φεύγει ο ουρανός,
απο τα μάτια μου.
Ταξίδι κάνω μαζί του.
***
Φεύγω απο τη στασιμότητα σου
που καθήλωσε τη καρδιά μου,
τη κάρφωσε, στους βράχους.
Άπειρο το χάος του μυαλού.
***
Μα η ώρα ήρθε.
Ήρθε, η ώρα του μετά.
Ζω, μετά από πολλές πληγές,
που μ' έσμπρωξες
και χάθηκα στο χάος τους.
***
Κάρφωσα, τη καρδιά μου.
Στα χέρια σου, η σκέψη μου,
Η σκέψη σου,με βοήθησε
να καρφώσω τα θέλω μου.
Και στην καρδιά μου,
πόνος γλυκός,
απο τα δικά σου χέρια,
επώδυνος, κυριεύει
το σώμα τη ψυχή.
***
Και ο πόνος γίνηκε,
ποτάμι στη ζωή μου.
Μα ο πόνος είναι αβάσταχτος,
στη καρδιά μου,
που ταυτίζεται μαζί της.
***
Δεν αισθάνομαι των πόνο πλέων,
μούδιασαν πια τα λόγια σου,
ναρκωτικό, στη σκέψη μου.
***
Σκέψη θολή, τώρα πια,
παγερή,αδιάφορη,
συναίτια,γίνηκαν όλα.
Τα λόγια που την απόκαμαν,
την έθισαν, τη βύθισαν,
αναγκάζοντας τη να πέφτει,
όλο και πιο πολύ,στις χαράδρες,
τους βράχους, στης ζωής μου.
Στους βράχους, που εσύ
Την γκρέμισες.
***
Ευχαριστώ για τις πληγές,
πνοές, ανάσες.
Φτεροκοπούν στη καρδιά,
του πόνου τα αναφιλητά.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
24/02/2015
***
Η ζωή μου μια κατηφόρα,
με πολλούς γκρεμούς.
Γκρεμούς, χαράδρες,
με βράχια κοφτερά.
***
Ήρθες στη ζωή μου
και πέταξαν τα όνειρα,
με τρόπο ασυμβίβαστο,
και απόλυτο.
***
Έτσι που φεύγει ο ουρανός,
απο τα μάτια μου.
Ταξίδι κάνω μαζί του.
***
Φεύγω απο τη στασιμότητα σου
που καθήλωσε τη καρδιά μου,
τη κάρφωσε, στους βράχους.
Άπειρο το χάος του μυαλού.
***
Μα η ώρα ήρθε.
Ήρθε, η ώρα του μετά.
Ζω, μετά από πολλές πληγές,
που μ' έσμπρωξες
και χάθηκα στο χάος τους.
***
Κάρφωσα, τη καρδιά μου.
Στα χέρια σου, η σκέψη μου,
Η σκέψη σου,με βοήθησε
να καρφώσω τα θέλω μου.
Και στην καρδιά μου,
πόνος γλυκός,
απο τα δικά σου χέρια,
επώδυνος, κυριεύει
το σώμα τη ψυχή.
***
Και ο πόνος γίνηκε,
ποτάμι στη ζωή μου.
Μα ο πόνος είναι αβάσταχτος,
στη καρδιά μου,
που ταυτίζεται μαζί της.
***
Δεν αισθάνομαι των πόνο πλέων,
μούδιασαν πια τα λόγια σου,
ναρκωτικό, στη σκέψη μου.
***
Σκέψη θολή, τώρα πια,
παγερή,αδιάφορη,
συναίτια,γίνηκαν όλα.
Τα λόγια που την απόκαμαν,
την έθισαν, τη βύθισαν,
αναγκάζοντας τη να πέφτει,
όλο και πιο πολύ,στις χαράδρες,
τους βράχους, στης ζωής μου.
Στους βράχους, που εσύ
Την γκρέμισες.
***
Ευχαριστώ για τις πληγές,
πνοές, ανάσες.
Φτεροκοπούν στη καρδιά,
του πόνου τα αναφιλητά.
***
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
24/02/2015