ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ Β΄ *
***
Ήρθε την νύχτα, στο σκοτάδι,
πλημμύρισε την σκέψη μου,
το δωμάτιο,το είναι μου, τα πάντα.
Τα νερά της βροχής,
χαράκωσαν την καρδιά,
τα δάκρυα χαράκωσαν,
το πρόσωπό μου,
στάλαξε πια, απόκαμε η ψυχή.
Άνοιξε η πόρτα, της σκέψης μου.
Ήρθε, εκείνη, η φίλη μου,
ήρθε , η μοναξιά μου, καλόστη.
Έλα , έλα, μη στέκεις
εκεί παράμερα,
έλα, να μοιραστούμε, το σκοτάδι,
κάθισε, να μπλέξουμε τις σκέψεις μας.
Μπας και ζεσταθεί, η καρδιά.
Άναψε, άναψε την ματιά σου,
δες, το φως που έρχεται,
απο το πλημμυρισμένο σκοτάδι.
Είναι η ελπίδα,
μη, μη, φεύγεις, στάσου,
στάσου να νιώσεις, τη λάμψη,
που θα ανάψει, την ψυχή μας.
Κάθισε, κάθισε παρέα,
να ακουμπήσεις, να ακουμπήσω,
την ματιά, ίσως ποιος ξέρει.
Ίσως αστράψει, το διάβα.
Ίσως να ξεφύγει τελικά η ψυχή.
Κάθισε,κάθισε, μοναξιά μου,
δίπλα μου να λάμψει, το νου μου
και η καρδιά μου,
να γίνουν δυό οι μοναξιές.
Άσε, άφησε να ταξιδέψει,
μέσα στην νύχτα,
ν' ανταμώσουν με άλλες μοναξιές.
Και εσύ μοναξιά μου,εκεί, οδηγός
της ζωής μου, εκεί να στέκεις,
δίπλα μου.
Μη, μη, μ' εγκαταλείψεις ποτέ,
κράτα με δίπλα σου.
Ίσως δύο μοναξιές,
να ματώνουν λιγότερο την ζωή
Ίσως δύο μοναξιές,
να πονούν ελάχιστα στον κόσμο.
Ίσως δύο μοναξιές,
να νιώθουν περισσότερα,
απο των κόσμο.
Αυτόν των κόσμο,
 που καθιστά,
τις ψυχές, πάντα μόνες.
Γιατί, κάποιες ψυχές,
είναι αλλόκοτες,
για τη σκέψη του κόσμου.
'Ισως, αυτές οι ψυχές είναι,
οι μοναξιές του κόσμου,
που σκοτείνιασε, των ήλιο,
το φως, της σκέψης.
Έλα,έλα μοναξιά μου,
να λάμψεις, στην σκέψεις μου.
Να γίνουν δύο οι σκέψεις.
ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Π.Π.Κ.
30/11/2014